واکاوی نقش حصار و دروازه در امنیت‌بخشی به مجتمع‌های مسکونی، نمونه موردی: مجتمع‌های مسکونی شهر همدان

این مقاله بر آن است تا امنیت مجتمع های مسکونی دارای حصار و دروازه و فاقدحصار و دروازه را بر حسب تجربه جرم ساکنان، مورد بررسی قرار دهد. مطالعات این پژوهش بر پایه چهار راهبرد اساسی رویکرد پیشگیری از جرم از طریق طراحی محیطی  شکل گرفته است و بر حصار و دروازه به عنوان یکی از شاخص‌های دو راهبرد کنترل دسترسی و قلمروگرایی متمرکز شده است. نمونه‌های مطالعاتی، از میان مجتمع‌های مسکونی شهر همدان به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند. این پژوهش با دو راهبرد کیفی و کمی؛ در مرحله اول با روش تحلیل محتوا و در مطالعات میدانی، با روش پیمایشی انجام شده است. روش مدل‌یابی معادلات ساختاری و آزمون‌های آماری وابسته به آن، برای سنجش رابطه بین متغیرها و آزمون ناپارامتری یومن ویتنی برای سنجش سطح معناداری امنیت بین دو گروه مجتمع‌های دروازه‌دار و بدون دروازه به‌کار گرفته شد. یافته‌های پژوهش نشان‌دهنده عدم وجود رابطه معنادار بین حصار و دروازه و امنیت نمونه‌های مطالعاتی می باشد. همچنین تفاوت معناداری بین امنیت مجتمع های مسکونی دارای حصار و دروازه و فاقد حصار و دروازه همدان یافت نشد. کنکاش پیرامون یافته‌های تحقیق بیانگر آن است که، ویژگی‌های کالبدی حصارها و دروازه‌ها و عادت‌های رفتاری مردم به‌عنوان یک عامل فرهنگی، از مهم‌ترین دلایل نقش کمرنگ دروازه‌ها و حصارها در امنیت‌بخشی به مجتمع‌های مسکونی همدان می‌باشد. نتایج نشان‌دهنده اهمیت بافت پیرامون مجتمع مسکونی در ارتباط با امنیت مجتمع، به لحاظ وجود یا فقدان بافت کالبدی مناسب و نوع کاربری‌های همجوار می‌باشد.